พ่อแม่ผมจากไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ผมได้รับการเลี้ยงดูโดยคุณลุงสุชาติมาตั้งแต่เด็ก ๆ กินอยู่นอนพักอาศัย ส่งเสียเล่าเรียนจนกระทั่งผมเรียนหนังสือจบนายร้อยตำรวจ คุณลุงสุชาติเป็นเสมือนพ่อที่แท้ ๆ ของผม เป็นคนที่มีบุญคุณต่อผม .. สักวันหนึ่งผมจะตอบแทนบุญคุณของคุณลุงสุชาติให้ได้

ผมเข้ารับราชการตำรวจ จนปัจจุบันได้เป็นสารวัตรหัวหน้ัาทีมดูแลงานด้านอาชญากรรมด้านเศรษฐกิจ ผมตั้งใจทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ยึดมั่นในความถูกต้อง .. ปีนี้ผมได้รับรางวัลผลงานดีเด่นจาำกสำนักงานตำรวจ เรื่องการสืบสวนและจับคุมนักธุรกิจรายใหญ่พร้อมพรรคพวกที่ทำความผิดในเรื่องการปั่นหุ้นและโกงเงินของทางบริษัทและนักลงทุน สร้างความเสียหายให้กับนักลงทุนเป็นอย่างมาก เป็นคดีอาชญากรรมด้านเศรษฐกิจที่ผมเป็นหัวหน้าทีมรับผิดชอบอยู่

ผมยังจำได้ไม่ลืม วันที่ผมต้องไปศาลฎีกาเพื่อฟังคำพิพากษาในคดีนี้ในฐานะพยานฝ่ายโจทย์ซึ่งผมต้องไปในทุกคดี คดีนี้ศาลตัดสินให้จำเลยมีความผิดและต้องโทษจำคุกเป็นเวลา 10 ปี โดยไม่รอลงอาญา ... ก่อนที่จะถูกเจ้าหน้าที่เรือนจำควบคุมตัวไป หนึ่งในจำเลยหันมาพูดกับผมว่า "มึงมันเป็นคนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคน"

ผมคิดในใจ "หรือว่าผมเป็นคนอกตัญญู อย่างที่ ... คุณลุงสุชาติว่าจริง ๆ ... "